Forum Fotograficzno-Towarzyskie u Kozi

Staram się nie pisać zwykle co poeta miał na myśli. W tym przypadku odstąpię od zasady, za co przepraszam, ponieważ nie daje Wam szansy na swoją niesugerowana interpretację. Moje widzenie tego obrazu jest następujące. Dwie łodzie dzielą kadr po przekątnej na połowę „ziemskiego życia” Połów się zakończył. Z prawej strony wokół łodzi kłębią się ludzie chcąc kupić najszybciej (mimo, że są na wakacjach) i najładniejsze flądry. Życie tętni emocjami może nawet tak drapieżnie jak u mew wyrywających sobie nawzajem wyłowioną zdobycz. Po lewej stronie wraca samotnie , ciężkim krokiem rybak, który nie ma nic do zaoferowania. Nikogo nie obchodzi. Niech sobie idzie do domu, zwali się do łóżka spać. Może wstając bladym świtem, wypłynął rozstawić sieci w nadziei, że ryba przypłynie a sztorm nie naniesie gałęzi. Może sztorm nie porwie sieci, może flądra się nie zaśmierdzi w wodzie w czasie długich dni niepogody. Mimo bezchmurnego nieba jest smutek , niepokój, a gdzie indziej radość z obfitości połowu i dobry zarobek. Samo życie rybackiego stanu.